Categorie: Zomaar een mening

Allereerst wil ik alle lezers van dit weblog veel mooie dromen, diepe gedachten en (on)verwacht succes wensen in 2009! Dat het persoonlijk én politiek een prachtig jaar mag worden…

De ervaring van de afgelopen jaren heeft mij geleerd dat het uitspreken of opschrijven van goede voornemens weliswaar een mooi tijdverdrijf is, maar het effect ervan gering te noemen is. Vandaar dat ik voor het komend jaar heb gekozen voor een motto en hoop dat ik de moed heb ernaar te leven. Te durven dromen en te zeggen wat ik denk en voel. Het is een prachtig lied van Jacques Brel, dat ik (als rechtgeaard fan) gek genoeg nog niet eerder had ontdekt. Vooral het slot vind ik schitterend:

Je ne sais si je serai ce héros

Mais mon coeur serait tranquille

Et les villes s’éclabousseraient de bleu

Parce qu’un malheureux

Brûle encore, bien qu’ayant tout brûlé

Brûle encore, même trop, même mal

Pour atteindre à s’en écarteler

Pour atteindre l’inaccessible étoile.

Buiten zie ik iets naar beneden vallen dat in een verre verte aan sneeuw doet denken. Sloten en kanalen vriezen langzaam dicht en de eerste schaatsers zijn al in een wak gereden. Het is winter!

En dan gaat het toch weer kriebelen: sil it heve? Alweer elf jaar geleden immers… Bovendien voor mij onlosmakelijk verbonden met het Elfstedenlied van Herman Finkers:

Steeds weer als er vorst is

Denkt de Fries: vorst

En controleert het water

Op de dikte van de korst

Koorts in elf steden

Kan de tocht gereden?

Het antwoord komt vanzelf

Van de raad van elf

De Elfstedentocht, zo verknocht aan Beerenburg, Beerenburg

Opa Nauta heeft

De tocht ooit eens gemaakt

In alleen een onderbroek

En verder poedelnaakt

Ben speciaal vertrokken, kleumde hij

Want ik ben al oud

In een lange onderbroek en

Nog heb ik het koud

De Elfstedentocht, in de bocht met Beerenburg, Beerenburg

Tjibbe, Sjoerd en Wibbe

Die zouden het wel rooien

Tjibbe, Sjoerd en Wibbe

Die zaten mooi te klooien

Zijn in een wak gereden

Volledig overleden

Zo heb je ’t over Friezen

Zo heb je ’t over dooien

De Elfstedentocht, in de bocht met Beerenburg, Beerenburg

Over dooi gesproken:

In Wereldoorlog II

Werd hij vaak verreden

Het weer zat vrees’lijk mee

Een koude oorlog, dat is waar

Drie schaatsers vroren dood

Was toen niet zo’n bezwaar

Het ging van de grote hoop

De Elfstedentocht, o wat bocht is Beerenburg

Het is voor een Noord-Hollands politicus natuurlijk een mooi gezicht: twee clubs uit mijn provincie bovenaan in de Eredivisie. Uiteraard hoop ik als Ajacied dat de volgorde aan het eind van het seizoen precies omgekeerd is, maar voor dit moment gun ik mijn favoriete trainer wel de koppositie.

Overigens is Van Gaal de eerste om het belang van het winterkampioenschap te relativeren en het als een verzinsel van de media weg te zetten. Maar ja, het verleden leert dat de winterkampioen vaak ook een half jaar later met de schaal in handen stond.

Intussen won Ajax een andere nutteloze titel: kampioen van het jaar 2008. Zo kan Huntelaar toch nog met een prijs afscheid kan nemen…

Het is wel weer eens tijd voor een Kerstverhaal:

Niet vanwege Kerst, maar gewoon omdat het zo hilarisch is, de ‘rustig maar meneertje ronde’:

Laat ik het maar eerlijk bekennen: eigenlijk heb ik niks met Kerst. Ik kan weinig met de wonderbaarlijke geboorte uit de maagd Maria en ook de gemaakte ‘gezelligheid’ van Kerst op straat en in allerlei winkels hoeft van mij niet zo nodig. Met het gevaar voor zuinige calvinist te worden versleten: al dat eten en al die cadeau’s, moet dat nou zo nodig… Alhoewel, tegenwoordig kan dat ook voor een pleidooi tegen hyperconsumptie doorgaan 😉

Eén uitzondering wil ik wel maken, al heb ik dit ook in de loop van de tijd moeten leren. Want waar ik al vroeg fan was van de Matthäus en (met name) de Johannes Passion, heb ik het Weihnachtsoratorium lang links laten liggen. Ten onrechte heb ik inmiddels gemerkt. Luister bijvoorbeeld naar ‘Schlafe, mein Liebster’:

Of het heerlijke ‘Jauchzet, frohlocket’:

Zoals de meesten van mijn lezers wel zullen weten ben ik opgeleid als politicoloog. Kenmerk van onze soort is dat we achteraf altijd precies weten hoe politieke gebeurtenissen te verklaren zijn (zoals de opkomst van Pim Fortuyn) maar dat onze voorspellende gaven beperkt zijn. Alhoewel sommigen van mijn collega’s er dan in slagen ergens vage speeches, artikelen of terloopse opmerkingen op te duiken die met terugwerkende kracht precies de loop der dingen bleken te hebben voorzien. Maar dat is dan alleen voor de goedwillende lezer die de tien andere mogelijke interpretaties terzijde wil schuiven.

Uiteraard beschouw ik mezelf als de uitzondering op deze regel. Ik heb er dan ook spijt van dat ik een aantal van mijn belangrijkste voorspellingen alleen heb geuit in gesprekken met mijzelf of in een zeer select gezelschap. Bovendien dan vaak nog op momenten dat mijn gesprekspartners zich gezien de hoeveelheid genuttigde biertjes en/of wijntjes wanneer ik orakelde, zich deze toekomstbespiegelingen de volgende dag niet meer konden herinneren, zodat het claimen van mijn succes een lastige opgave is. Maar een aantal wil ik graag met u langslopen:

• Toen Huub Stevens werd aangesteld als coach van PSV, heb ik voorspeld dat hij de verkeerde man op de verkeerde plek zou blijken te zijn en de Eindhovenaren een rampzalig seizoen te wachten stond.
• Toen Rita Verdonk volgens sommige peilingen richting de 30 zetels ging, heb ik voorspeld dat zij niet aan de Tweede Kamerverkiezingen van 2011 zou meedoen.
• Toen Wouter Bos minister van Financiën werd, heb ik dat een hele slimme zet genoemd en voorspeld dat de PvdA in 2011 de grootste partij zou worden.
• Toen Barack Obama zich kandidaat stelde voor het presidentschap, heb ik voorspeld dat hij van Hillary zou winnen en bovendien de allerbeste kans zou hebben om de Republikeinen te verslaan (in de slipstream: toen Sarah Palin werd aangewezen als kandidaat VP heb ik dat een ultiem domme zet genoemd die de bodem onder de campagne van McCain wegsloeg).

Twee voorspellingen zijn al uitgekomen, voor twee andere moeten we nog even geduld hebben, maar dat gaat ook vast goed komen. Overigens, ter nuance: sinds 1987 heb ik ook ieder jaar voorspeld dat Ajax kampioen zou gaan worden en dat klopte niet altijd…

Het is dat ik een overtuigd democraat ben, maar het kost mij de nodige moeite gemotiveerd te raken voor de Waterschapsverkiezingen. Ik had het de vorige keer al, maar het geldt des te sterker nu deze verkiezingen ook nog eens zijn gekaapt door politieke partijen. Volgens mij hebben partijen namelijk niks te zoeken in dit functionele bestuur. Ben ik even blij dat mijn eigen partij (net als D66) heeft afgezien van deelname.

Wie naar de posities in het Kieskompas kijkt, ziet precies wat ik bedoel. De makers hebben een moedige poging gedaan nog iets van tegenstellingen te ontdekken, via de assen breed vs. smal takenpakket en ecologie vs. economie. Gelukkig voor hen doen de PvdD en de VVD allebei mee, want voor de rest klonteren alle partijen in het midden van het midden samen. Althans, in de drie waterschappen die in Noord-Holland vertegenwoordigd zijn. Maar het lijkt me sterk dat het elders heel veel anders zou zijn.

Toch maar braaf ingevuld en ik kom ergens tussen de PvdA en de PvdD uit. Ondanks dit advies ga ik toch Water Natuurlijk stemmen (die zijn zo onverstandig geweest te vaak ‘neutraal’ in te vullen en dat is hét recept voor onzichtbaarheid). Want over de belangrijkste stelling zijn we het van harte eens: Landelijke politieke partijen moeten zich niet met de waterschappen bemoeien. Zo is het maar net.