Auteur: Harmen Binnema

In vele provinciehuizen zal vorige week een nieuwjaarsbijeenkomst zijn opgeluisterd door een toespraak van de Commissaris der Koningin. Zo ook in Noord-Holland, waar GroenLinkser Harry Borghouts deze opening al enige jaren mag verzorgen. In tegenstelling tot vrijwel al zijn collega’s slaagt Borghouts er  jaarlijks in met deze speech ook de landelijke media te bereiken. Zijn opmerkingen over het rookverbod werden door heel wat kranten opgepikt. Minister Ab Klink kwam, even voorspelbaar als flauw, als enige reactie met een opmerking over geld in IJsland. Inhoudelijk ging hij niet op de kritiek in.

Van de minister begrijp ik dat hij niet de tijd had om de tekst van Borghouts na te lezen en daarom weinig to-the-point reageerde. Het is ook nog wel te begrijpen dat een minister die zich zo vereenzelvigd heeft met het rookverbod op elke vorm van kritiek zo gebeten reageert. Maar ik had toch van mijn mede-GroenLinksers verwacht dat zij iets meer zouden doen dan afgaan op persberichten. Ongetwijfeld heeft Christian het ironisch bedoeld, maar zijn commentaar slaat de plank behoorlijk mis. Over de bij elkaar geraapte voorbeelden die die geen ander doel lijken te hebben dan Borghouts te beschadigen, zal ik verder maar zwijgen.

Allereerst heeft Borghouts niet tegen het rookverbod gepleit, maar aangegeven welke concrete problemen het voor de overheid meebrengt voor de handhaving en daarmee voor haar gezag. Ten tweede noemt Borghouts juist expliciet maximumsnelheid als een regel die relatief eenvoudig te handhaven is: 

Ik heb reeds zeer lang de opvatting dat als een wet in het Staatsblad
staat, de wereld nog niet is veranderd. Wetten die constituerend beogen
te zijn, een nieuwe werkelijkheid proberen te bewerkstelligen, hebben
noodzakelijkerwijs een breed draagvlak nodig, tenzij de handhaving
ervan relatief eenvoudig is, zoals bij snelheidsovertredingen. En een breed draagvlak ontstaat door uitleg, overleg, overreding,
communicatie. Ontbreekt het draagvlak, wordt de wet in betekenende mate
niet nageleefd dan tast dat het gezag van de wetgever, van de overheid
aan.

Het lijkt mij een valide punt, dat ook door een aantal hoogleraren in de Volkskrant wordt onderschreven. Let wel, Borghouts zegt nergens dat alle verboden maar opgeheven moeten worden, dus de blogs met ‘grappige’ voorbeelden zitten er ook naast. Ik mag toch hopen dat er binnen GroenLinks voldoende besef is dat de wereld morgen niet ineens helemaal anders is geworden, omdat we vandaag een wet hebben ingevoerd?

Het kan aan mij liggen, maar ik krijg de indruk dat er nog nooit zoveel groen in reclame en advertenties voorbij gekomen is. Ieder bedrijf doet een groene strik om zijn product heen en verkoopt het als verantwoord, duurzaam, ecologisch, of welke mooie term ook verzonnen wordt. Er wordt goede sier gemaakt met officiële of zelfbedachte groene labels.

Ik wil daar niet cynisch of zuur over doen. In veel opzichten is er het nodige verbeterd en is het bewustzijn over groen produceren toegenomen. Maar het is wel goed dat de claims en mooie woorden kritisch tegen het licht worden gehouden. Zoals de grote energieleveranciers, die zich profileren met groene stroom, maar intussen verreweg de meeste stroom grijs opwekken. Om het over kernenergie nog maar niet te hebben… De Volkskrant concludeert:

Het blijkt dat drie aanbieders volledig duurzame stroom (uit zon, wind, water of biomassa) aanbieden: de Nederlandse Energie Maatschappij (NL Energie), de Windunie en Greenchoice. De eerste draait volledig op water, de tweede op wind, de laatste op een mix van water, wind en biomassa. Van de grote spelers heeft Essent op dit moment het groenste aanbod, met 29 procent stroom uit duurzame bronnen. Een bedrijf met de naam De Groene Belangenbehartiger heeft geen enkele duurzame elektriciteitsbron.

Essent doet het van de grote drie dus het beste, met als kanttekening dat voor een belangrijk deel biomassa wordt ingezet. NUON, waar Noord-Holland een kleine 10% van de aandelen bezit, doet het een stuk minder. Ongeveer twee derde van de energie wordt gehaald uit kolen en aardgas en 9% betreft kernenergie. Bij de duurzame bronnen staat water ruim bovenaan, wind en biomassa hebben een bescheiden rol. En opnieuw vraag ik me af: waarom gebeurt er zo weinig met zonne-energie?

Allereerst wil ik alle lezers van dit weblog veel mooie dromen, diepe gedachten en (on)verwacht succes wensen in 2009! Dat het persoonlijk én politiek een prachtig jaar mag worden…

De ervaring van de afgelopen jaren heeft mij geleerd dat het uitspreken of opschrijven van goede voornemens weliswaar een mooi tijdverdrijf is, maar het effect ervan gering te noemen is. Vandaar dat ik voor het komend jaar heb gekozen voor een motto en hoop dat ik de moed heb ernaar te leven. Te durven dromen en te zeggen wat ik denk en voel. Het is een prachtig lied van Jacques Brel, dat ik (als rechtgeaard fan) gek genoeg nog niet eerder had ontdekt. Vooral het slot vind ik schitterend:

Je ne sais si je serai ce héros

Mais mon coeur serait tranquille

Et les villes s’éclabousseraient de bleu

Parce qu’un malheureux

Brûle encore, bien qu’ayant tout brûlé

Brûle encore, même trop, même mal

Pour atteindre à s’en écarteler

Pour atteindre l’inaccessible étoile.