Allereerst mijn oprechte dank voor alle bemoedigende woorden! Ze sterken mij in de gedachte dat we, hoe pijnlijk ook, de juiste beslissing hebben genomen. Tegelijk neemt ook mijn onbegrip voor en boosheid over Cheryls keuze toe. Ik ben vanavond bezig alle mailtjes te beantwoorden die in de afgelopen drie weken bij de publieksdienst van GroenLinks zijn binnengekomen en op één na geven ze allemaal dezelfde boodschap: Cheryl, stel je zetel ter beschikking.
Vandaag, te beginnen met een interview voor radio Noord-Holland (7.05 – je hoort dat ik nog niet helemaal wakker ben), aan media-aandacht geen gebrek gehad. Ook de receptie bij mijn werkgever Veldkamp had de handen vol aan alle telefoontjes en bezoek van journalisten. Allemaal dezelfde vragen: waarom deze breuk (zie persverklaring), wat vinden wij ervan dat iemand de zetel meeneemt (schande) en wat wordt het politieke programma van Cheryl Braam (tsja het grote raadsel). De leukste vraag vond ik nog wel of ik verwachtte dat door dit gebeuren de provincie weer wat meer in de aandacht zou komen te staan…
Voor mijn eindexamen kreeg ik ooit het boekje Vleugels voor onze sandalen met ‘gedachten en kronkels’ van strafpleiter, filosoof en politicus Cicero. Deze wijze woorden wilde ik u op deze avond niet onthouden:
Sommigen gebruiken de term ‘blunder’, anderen ‘angst’. Wie minder deernis heeft, spreekt over ambitie, hebzucht, haat, koppigheid. De gestrengsten hebben het over ‘vermetelheid’. Van misdaad gewaagt niemand. Maar als wij aan deze, ons aller kwaal een geschikte, écht toepasselijke naam moeten geven, dan stel ik voor: ‘Hier heeft het blinde noodlot toegeslagen, het maakte zich meester van ’s mensen onachtzame geest die niets kan voorzien noch beletten. Wie verbaast er zich dan over dat menselijke plannen door ontontkoombare goddelijke besluiten ondersteboven worden gehaald?’