Even bijpraten

Vanavond met Michiel bijgepraat en vooral ook genoten van het Belgisch bier. De inhoud van onze gesprekken is uiteraard geheim. Toevallig hadden we het nog over de persoonlijke ontboezemingen (soms tamelijk beschamend) die sommigen op hun weblog zetten. Not me!

Zaterdagochtend ga ik samen met Wessel de huis-aan-huis kranten bezorgen in onze wijk, voor wie daar op zit te wachten. Maar even serieus… dat levert toch elke keer tientallen nieuwe leden op. Bovendien laat het zien dat we niet alleen in verkiezingstijd van ons laten horen. ’s Middags hebben we bijeenkomst van de fractie in het Ponthuys om met name eens kritisch over ons eigen reilen en zeilen na te denken. De functioneringscommissie (ja zo gaat dat) heeft een kritisch verslag geschreven, dat sans doute de nodige discussie op zal leveren. ’s Avonds gezellig samen eten, ook met ons provinciaal bestuur, zie er naar uit.

Water, heel veel water

De commissie ROV ging vandaag uitgebreid over water. Eerst de streekplanherziening van Noord-Holland Zuid, waar wordt voorgesteld een aantal zoeklocaties voor waterberging te schrappen. Zeker in het verstedelijkte zuidelijk deel van de provincie – Haarlemmermeer in dit geval – kan het water haast nergens heen. Met het breder of dieper maken van sloten of het afvoeren van water red je het niet, dus zullen ook poldes aangewezen moeten worden waar het water in tijdelijk even heen kan. De VVD had bij monde van André Bouwens, detaillist bij uitstek, een hele serie vragen en twijfels. Ook Maaike Nagel van het CDA ging er stevig in, met name omdat de boeren in die gebieden in onzekerheid blijven. D66 en wij konden eigenlijk wel instemmen met het plan dat voorlag, waarna de PvdA probeerde te ‘stoken in een goed huwelijk’ (dixit Klaas). Zelf kwamen ze niet met een standpunt, maar wilden ze de behandeling in de Staten op 6 december afwachten.

Ik was zelf aan de beurt met het ingelaste punt Wieringerrandmeer. Op het laatste moment (woensdagmiddag) waren nog twee brieven bezorgd, van het provinciale projectteam en van het consortium Lago Wirense. Voor mij riep dat alleen maar meer vraagtekens op. Vooral over twee zaken: als we minder huizen gaan bouwen, heb je minder opbrengsten, dus wat gaat er dan in de plannen geschrapt worden? Want het karakter van het plan, whatever that may be, moest overeind blijven. Tweede is de financiële risico’s die wij als provincie lopen, zowel in het komende jaar (grondaankopen) als bij de uitvoering van het plan. Ongetwijfeld zullen we begin volgende week weer meer papier krijgen, maar meer duidelijkheid…?

Daarna lieten de gemeenten Beverwijk, Den Helder, Zaanstad en Hilversum ons zien wat zij in de afgelopen twee jaar hebben gedaan met het ISV* geld van de provincie. Vier prima presentaties, waarbij de 3D toer door Zaanstad het meest indrukwekkend was. Maakt het in elk geval een stuk concreter en je ziet dat het werkt. Het was ook goed te horen dat sommige gemeenten wél enthousiast zijn over de provincie…

* Investeringsprogramma Stedelijke Vernieuwing

Vrijzinnig links

Een paar maanden terug joeg Femke Halsema een deel van GroenLinks de gordijnen in door zichzelf links-liberaal te noemen. LIBERAAL? Dat is toch 160 rijden op de snelweg, schandalig verdienen aan de hypotheekrenteaftrek voor je vierde huis en tweede zeiljacht? Dat is toch God zegene de vrije markt en verder zoek je het maar uit?

Toen werd het dus vrijzinnig-links. Dat stuit nog steeds op kritiek, maar het kan er mee door… Jos van der Lans, Eerste Kamerlid, journalist en nog wat meer, maakte voor De Helling een vrijzinnigheidstest. Nu kan je zelf bepalen hoe vrijzinnig, moralistisch, collectivistisch of libertair je bent. Mijn score was 24, waarmee ik, hoe verrassend, een gemiddelde GroenLinkser blijk te zijn:

U hecht groot belang aan de vrijheid van mensen, maar u ziet ook wel dat de overheid, die publieke belangen moet dienen, deze vrijheid soms aan banden moet leggen. (…) U bent een kind van de jaren zeventig, en als u daar te jong voor bent dan zijn uw ouders dat wel

Je kunt de test ook zelf maken. En ach, laat me even weten wat je score is…

Kalme middag

Omdat het heikele onderwerp Wieringerrandmeer van de agenda was afgevoerd, een rustige middag. Het rapport van de werkgroep Wonen (waar ik zelf ook deel van heb uitgemaakt) kreeg nog de meeste aandacht. Gebruikelijke retoriek van de SP, waaraan ik me steeds meer begin te ergeren, vooral ook omdat zij zelf uiteraard geen lid van de werkgroep hadden geleverd. Albert Moens reageerde op de van hem bekende onderkoelde wijze, door sommigen als ongeïnspireerd betiteld. Ik vond het wel meevallen, al had het iets enthousiaster gekund (maar hij zei toe dat vanavond meteen met zijn therapeut te bespreken ) Andere onderwerpen konden me niet echt boeien en de meeste werden ook zonder al teveel discussies aangenomen. Opvallend was dat zelfs het PMI (Provinciaal Meerjarenprogramma Infrastructuur) zonder wijzigingsvoorstellen werd aangenomen. Naar mijn bescheiden mening een unicum in de provinciale geschiedenis.

Voor volgend jaar wordt er weer een nieuwe cateraar gezocht om ons diner te verzorgen. Bij drie Statenvergaderingen krijgt men de gelegenheid zich te presenteren. De eerste in de rij was het Polderhuis uit Velserbroek en hun Chinese maaltijd smaakte in elk geval goed. Benieuwd naar de volgende twee.

Vrije zaterdag

Zo af en toe dwalen mijn gedachten af en vraag ik me af wat ik hier eigenlijk doe. Het zal ongetwijfeld nuttig en belangrijk zijn, maar ik kan me moeilijk motiveren. Hoor geloof ik niet bij de klasse der ontevredenen, bij de klagers voor wie het nooit goed genoeg is, ben eerder rekkelijk dan precies. De onstilbare behoefte alles te willen weten, vanuit een ingegroeid wantrouwen dat de partijtop nooit doet wat de leden willen en dus nauwgezet gevolgd en gecontroleerd dient te worden. Ik heb het niet.

Juist, de partijraad, tweemaandelijks terugkerend ritueel in onze veelgeprezen interne partijdemocratie. Als 1e reserve van de afdeling Amsterdam mag ik elke keer opdraven, omdat altijd wel enkele van onze tien afgevaardigden niet kunnen komen. Leuk vind ik het om de verantwoording van het bestuur en de kamerfracties te horen, maar de oeverloze discussies tot in het kleinste detail kunnen me maar matig boeien. In de partijraad komen de kommafetisjisten tot bloei.

De zaterdagmiddag kruipt voorbij. Iets na drieën vind ik het wel mooi geweest en ga ik terug naar Amsterdam. ’s Avonds eens gewoon thuis, dat is in weken niet voorgekomen. Ontspannen onderuit zakken voor Dit was het nieuws, Kopspijkers en Studio Sport. Even helemaal niks…

Leve het OV

Wat een hondenweer… Zeker als je ruim een half uur (gelukkig onder een paraplu) in de regen moet wachten op bus 176. Deze normaal zo vlotte en betrouwbare verbinding van VU naar provinciehuis was helemaal van slag. Twee bussen gewoon niet gekomen en ruim na zessen kwamen er alsnog twee voorrijden. Inmiddels ook het gebruikelijke sms’je van Bart gehad dat hij een half uur later zou zijn. Daardoor allebei het begin van de vergadering WVV gemist – ook het spannende deel over de zeesluis – maar het echte werk kon pas beginnen toen ik binnen was om het quorum te halen. Een beperkte agenda en toch zijn we erin geslaagd om de boel tot 21.45 te rekken. Waar ging het over? Een eerste rondje investeringsimpuls: aangegeven over welke projecten wij enthousiast zijn (verbinding Naardermeer-Ankeveense plassen, Zuidtangent) en minder enthousiast (Westfrisiaweg, Zuiderzeelijn). Daarna nog wat losse onderwerpen: sociale veiligheid, vervoersmanagement en investeringen in het openbaar vervoer van de De Boer gelden.

Op weg naar de bus, dat wil zeggen op de stoep van het provinciehuis, nog onnodig in paniek geraakt omdat ik dacht voor de derde keer* mijn ov-jaarkaart kwijt te zijn geraakt. De wijze les om rustig te blijven en nog eens goed te kijken uiteraard niet in acht genomen. Maar een laatste inspectie van de inhoud van mijn portemonnee leverde alsnog goed nieuws op. Zoals ik van mijn moeder had geleerd: altijd op de plek waar je denkt dat-ie moet zijn.

* Voor het eerst in het bruin café van de VU, waar het kreng uit mijn jas gevallen moet zijn. Gelukkig gevonden door de bardames, ook nog eens hockey teamgenoten van Camilla. De tweede keer echt kwijt in de bus of ergens op een halte, dus ik had net een nieuwe kaart gekregen.

Ria bedankt!

Gisteravond mijn gezicht weer eens laten zien op het afdelingenoverleg van GroenLinks Amsterdam. Dit overleg van afdelingsbestuurders komt eens in de twee maanden bij elkaar om onderling contact te houden, ervaringen uit te wisselen en in discussie te gaan met het federatiebestuur. Heikel onderwerp op dit moment is de procedure om kandidaten te zoeken voor de verkiezingen in 2006. Vanaf februari moeten we immers aan de slag om nieuwe mensen te vinden die in de gemeenteraad en de verschillende deelraden willen zitten. Er ligt een voorstel om één grote kandidatencommissie in te stellen voor heel Amsterdam, maar dat stuit op verzet bij een aantal afdelingen. De discussie leverde weinig op, behalve dat er nog eens naar het voorstel gekeken zal worden om een aantal twijfelaars nog over de streep te trekken. Ik zou het idee van een gezamenlijke commissie wel door willen zetten, desnoods met zeven of acht afdelingen.

Vandaag is ook officieel bekend geworden dat onze fractie helaas afscheid zal gaan nemen van Ria. Zij wordt wethouder in Beverwijk, in een nieuw college met de PvdA en Democraten Beverwijk. Met de krappe meerderheid van deze drie partijen zal dat geen gemakkelijke klus worden. We zullen Ria gaan missen: niet alleen vanwege Ria’s grote kennis van zaken en jarenlange politieke ervaring, maar vooral ook vanwege haar rol als mater familias. Cheryl, die al duo-lid is in de commissie FBO, zal Ria opvolgen, waarmee we onze man-vrouw verhouding in balans houden . Benieuwd hoe Cheryl het zal vinden…