Categorie: GroenLinks

De strijd om het lijsttrekkerschap nadert zijn ontknoping. Er zijn inmiddels voldoende debatten geweest om een goede indruk te krijgen van alle vijf kandidaten, al begrijp ik ook goed dat sommigen nog tot het laatste moment blijven wikken en wegen. In elk geval is er volop goed nieuws voor Bas. Gisteren maakte vanuit het hoge noorden het Groningse raadslid Mattias zijn steun bekend:

Juist vanuit Brussel is zo veel te bereiken! Ik weet dat Bas dat ook
weet. Ik weet dat hij zich met hart en ziel zal inzetten voor de
GroenLinkse en Europese zaak. En ik weet dat hij inhoudelijk de vloer
aan kan vegen met zijn tegenkandidaten, op meer terreinen dan alleen
groen.

Vandaag voegde mijn collega-Statenlid uit Utrecht Jasper zich in deze rij, al geeft hij tegelijk ook eerlijk zijn reserves bij de keuze weer:

En zo voel ik mij gedwongen te melden dat Bas Eickhout, hoewel met
tegenzin, mijn favoriete kandidaat is. Met tegenzin, omdat hij mij toch
echt te liberaal is. Maar ook die te liberale standpunten weet hij in
het debat wonderwel overeind te houden. Hij is duidelijk de sterkste
debater en weet in simpele bewoordingen uiteen te zetten waar hem nu de
schoen wringt.

Enkele kilometers westelijker is ook Haags raadslid Arnoud er eindelijk uit, nadat hij de spanning vakkundig had opgebouwd:

Ik verwacht dat Eickhout beter als tegengif dient voor Van de Camp (CDA)
en Van Baalen (VVD) vanwege zijn uitstraling en debatkwaliteiten en
daarnaast een aantrekkelijk alternatief is voor de pro-Europese kiezers
van PvdA en D66. Ik verwacht dat hij in het parlement prima tot zijn
recht komt, als een zeer gedreven en intelligent Europarlementariër.

Naast degenen die al via de website van Bas lieten weten zijn kandidatuur te steunen, mooi te zien dat Bas ook door zijn optreden in de debatten GroenLinksers weet te overtuigen. Het is immers straks in de Europese campagne ook zaak mensen aan te spreken die niet tot het bekende clubje sympathisanten behoren, maar nieuwe groepen aan je te binden. Ik denk dat Bas daar bij uitstek toe in staat zal zijn.

Intussen verbaas ik mij over het feit dat de Tweede Kamerleden blijkbaar hebben afgesproken geen voorkeur uit te spreken. Alleen Mariko Peters is, omdat zij met verlof was, er tussendoor geglipt en heeft per ongeluk verklapt voor wie zij is. Ook voor de Eerste Kamerleden geldt de afspraak blijkbaar niet, want zij steunen hun medesenator openlijk.

Wat zou de reden voor deze terughoudendheid toch zijn? Ik kan me twee argumenten voorstellen. Het eerste is: we zullen straks met elkaar moeten samenwerken en als het dan onverhoopt iemand anders wordt dan mijn voorkeur, geeft dat scheve gezichten, neemt hij of zij mij iets kwalijk. Het tweede is dat de voorkeur van een Kamerlid grote invloed kan hebben op de keuze van de leden.

Om met het laatste te beginnen: dat vind ik een onderschatting van de dwarse denkkracht en gezonde eigenwijsheid van onze leden. Steunbetuigingen her en der zijn een prettige steun in de rug, maar of ze nou echt doorslaggevend zijn voor de keuze? Het eerste argument snijdt goed beschouwd ook geen hout. Hoeveel prominente Democraten hebben zich niet voor Edwards of Clinton uitgesproken, terwijl zij nu prima gaan samenwerken met Obama? En wij zijn toch niet van het adagium: you’re either with me, or against me? Oftewel, een keus voor één van de kandidaten is geen diskwalificatie van de anderen. Dus die krampachtige neutrale houding is nergens voor nodig.

De meeste mensen vullen een stemwijzer in, omdat ze nog geen idee hebt wat ze moeten stemmen. Daarnaast is er een categorie die het allang weet, maar vurig hoopt dat ook de stemwijzer het juiste advies geeft (om als er dan iets anders uitkomt, uitvoerig uit te leggen waarom de vragen niet deugen…) Eigenlijk behoor ik altijd tot die laatste groep – inclusief de juiste uitkomst – en zeker wat betreft het lijsttrekkersreferendum voor de Europese verkiezingen is dat het geval. Mijn keus voor Bas had ik al lang geleden gemaakt.

Even goed vond ik het leuk om de lijsttrekkerstest van Simon in te vullen. Bijkomende reden is dat het misschien inzicht geeft wie ik voor de plaatsen 2 t/m 5 moet kiezen. De volgorde die er bij mij uitrolde – na de keurige eerste plek voor Bas – was Judith op 2, Niels op 3, Tineke op 4 en Alexander op 5. Dat komt behoorlijk overeen met wat ik in mijn hoofd had, al twijfel ik nog over een ruil van 3 en 4. 

Mijn complimenten voor dit leuke initiatief, maar er moet natuurlijk nog wel wat te kritiseren overblijven. Zo vind ik de vraag over Dwars wat merkwaardig gesteld: er zijn maar twee opties en om mij onbekende redenen voelt Judith zich wel verbonden met Dwars, maar vinden Bas, Tineke en Alexander het schijnbaar een radicale krakersclub van niks. Die indruk kreeg ik toch niet bij het lijsttrekkersdebat dat bij Dwars werd gehouden (en waar ik geluiden opving dat veel Dwarsers na Niels Bas op twee gaan zetten). Ook was ik nieuwsgierig waar de sympathie van Niels voor de EVP vandaan komt…

Een ander punt is de ‘ervaring’ van de verschillende kandidaten. Volgens deze stemwijzer zijn Tineke en Alexander de ervaren kandidaten en zijn de andere drie de idealisten. Qua leeftijd klopt dat misschien, maar bijvoorbeeld de ervaring als volksvertegenwoordiger die Judith heeft (9 jaar (duo)raadslid) is vele malen meer dan die van Tineke (1,5 jaar senator). En hoezo heeft Bas – als enige – geen ervaring in het "Brusselse"? Het is wat raar om van iemand die aan verschillende Europese klimaatprojecten heeft meegewerkt en al een paar jaar afgevaardigde voor de Europese Groene Partij is, te zeggen dat hij niet verder komt dan het gebouw wel eens van binnen te hebben gezien…

Vanmiddag hield Bas bij de nieuwjaarsborrel van GroenLinks Zaanstad een inspirerend verhaal over zijn prioriteiten en wat hij wil bereiken als Europarlementariër. In elk geval in de Zaanstreek zijn weer wat stemmen gewonnen, met aan alle aanwezig de oproep: zegt het voort! Morgen zal er in Rotterdam een speeddate zijn en ook in de rest van de week is er volop gelegenheid de kandidaten in actie te zien. Ik merk dat met openen van de stembussen, ook bij mezelf de spanning toeneemt. Overigens ook mijn vertrouwen in een goede afloop!

Nadat ik vorig jaar verstek had moeten laten gaan, kon ik vandaag weer bij de provinciale kerstborrel zijn. Overigens wegens werkverplichtingen wel te laat om de toespraak van de provinciesecretaris, Haro Oppenhuis, te kunnen horen. De kerstborrel is in eerste instantie bedoeld voor de ambtenaren, maar ik vind dat ook Statenleden daar hun gezicht zouden moeten laten zien en het viel me ook dit keer weer op dat wij erg mager vertegenwoordigd waren. Toch jammer!

Na de borrel kon ik met lichte spoed door naar Amsterdam, waar een bijeenkomst was belegd voor alle afdelingen die GroenLinks hier rijk is. De avond had als thema toekomstbestendige afdelingen, maar stond toch voornamelijk al in het teken van de verkiezingen van 2010. Hoe kunnen we, met behoud van lokale stadsdeeleigenheid, zo goed mogelijk samenwerken en als één partij ons naar buiten zichtbaar maken?

In elk geval gaat een aantal mensen aan de slag met een rompprogramma, dat verder per stadsdeel ingekleurd kan worden en doen we ons best met professioneel en uniform campagnemateriaal te komen. Dat laatste is voor GroenLinks nog best een opgave! Voor Bos en Lommer ook niet onbelangrijk is dat er wederom een gezamenlijke kandidatencommissie komt. Da’s efficiënt en het voorkomt een al te hoog ons-kent-ons gehalte. Het warmlopen kan nu echt gaan beginnen.

De discussie over de lijsttrekkerskandidaten is nu echt losgebarsten, met bijbehorende peilingen (stem Bas Eickhout!). Leuk toch, zo’n referendum! Uit de wandelgangen weet ik inmiddels welke drie kandidaten door de commissie voor nummer 1 worden voorgedragen. De meeste speculaties lijken in de goede richting te gaan, de meeste twijfel is er nog over de derde kandidaat …

Maar daar wilde ik het helemaal niet over hebben. Vandaag daal ik af naar de basis: de lokale politiek. Met het afdelingsbestuur in Bos en Lommer zetten wij onze eerste schreden op weg naar de deelraadsverkiezingen van 2010. Langzaamaan wordt duidelijk wie van de huidige raadsleden nog door willen en we zien her en der al wat nieuw talent opduiken. Volgend voorjaar moet er een voorstel liggen voor een kandidatencommissie, een programmacommissie en een campagneteam.

Voor het zoeken van de kandidaten willen we (net als in 2006) met een paar andere stadsdelen gaan samenwerken. Dat is efficiënt en biedt tegelijk ook een goede remedie tegen het ons-kent-ons gehalte waar veel lokale afdelingen last van hebben. Vanuit Bos en Lommer kunnen we twee goede mensen voor die commissie leveren, dus dat komt goed. Lastiger wordt het vinden van mensen om het programma te schrijven en de campagne op te zetten… Hierbij dus vast een eerste oproep!

Ook maak ik meteen van de gelegenheid gebruik om reclame te maken voor de kadervorming die door GroenLinks Amsterdam wordt georganiseerd. De term klinkt wat oubollig, maar wat het op neerkomt is dat je kennismaakt met de (geschiedenis van) GroenLinks, leert hoe lokale politieke werkt en wat het (deel)raadswerk inhoudt. Kortom, een hele mooie manier om te ontdekken of je misschien voor GroenLinks gekozen zou willen worden in 2010.

Ik wist het al enige tijd, maar nu Bas Eickhout zijn kandidatuur voor het lijsttrekkerschap officieel bekend heeft gemaakt, kan ik er ook hier over schrijven. De reden is dat ik Bas van harte steun in zijn streven om GroenLinks bij de Europese verkiezingen aan te voeren. De komende weken zal ik via dit weblog en op diverse andere manieren zijn campagne ondersteunen. In elk geval roep ik iedereen alvast op bij deze peiling op Bas te stemmen!

Sowieso vind ik het mooi om te zien dat er echt iets te kiezen is. Er wordt inmiddels druk gespeculeerd over de vraag welke drie kandidaten door de commissie worden voorgedragen voor plek één. Overigens is er dankzij een uitspraak van de partijraad (waarvan ik een van de aanstichters ben) geen belemmering voor degenen die volgens de commissie geen lijsttrekker moeten worden. Zij kunnen gewoon meedoen met het referendum, al hebben de anderen een streepje voor. Het wordt vooral belangrijk zoveel mogelijk leden te motiveren om te gaan stemmen (GOTV) , zodat we een geldige uitslag krijgen.

In de aanloop naar de Statenverkiezingen van 2007 hebben we met het campagneteam regelmatig vergaderd in de kroeg. Hoewel het altijd erg gezellig was en we ook een goede campagne hebben gehad, denk ik toch dat het niet de meest geschikte omgeving is om efficiënt te overleggen (al was het maar omdat je soms moeite hebt elkaar te verstaan, wat tot allerlei misverstanden kan leiden). Gisteravond had GroenLinks Amsterdam een ledenvergadering georganiseerd in P96, u raadt het al… een kroeg. Mij bekroop hetzelfde gevoel: het is erg gezellig en het grote voordeel is dat je na afloop meteen met een biertje in de handen staat. Bovendien heb je niet het idee dat je weggekeken wordt, zoals elders nog wel eens voorkomt, omdat de zaalbeheerder graag naar huis wil. Maar of het nu de juiste plek is voor een ledenvergadering, dat vraag ik me sterk af.

Al met al viel het me dus eigenlijk best mee hoeveel zinnige dingen nog gezegd en gedaan zijn deze avond. Zelf mocht ik vanuit de Amsterdamse delegatie iets vertellen over het afgelopen half jaar (nou ja iets meer) in de partijraad. Bij het terugkijken viel me op dat in die relatief korte tijd toch heel wat boeiende onderwerpen voorbij zijn gekomen. Om wat te noemen: de commotie rond Wijnand Duyvendak en de verantwoording daarover door fractie, partijbestuur en de hoofdrolspeler zelf; de procedure voor het kiezen van de kandidaten voor de Europese lijst (inclusief de voordracht van de kandidatencommissie); de evaluatie van de nieuwe verkiezingsprocedure; de voortgang van het Toekomstproject.

Na de plannen van het bestuur, de begroting voor het nieuwe jaar, nieuws over de Studentenwerkgroep en de rondvraag was het tijd voor de eerste drankronde. Vervolgens vertelde Marijke Vos iets over de commissie-Mertens die het bestuurlijk stelsel van Amsterdam onderzoekt, onder meer de samenvoeging van stadsdelen. In vier groepen werd doorgepraat over de metropool Amsterdam (daar zat ik bij), democratische legitimiteit, dienstverlening en bestuurlijke effectiviteit.

Het blijft een tamelijk abstracte discussie met een hoog tekentafelniveau, die overigens snel concreet wordt zodra het verdwijnen van jouw stadsdeel of van Amsterdam als geheel in het vizier komt. Ik heb maar weer eens mijn stelling op tafel gelegd dat elk probleem zijn eigen schaal heeft, maar je je democratisch stelsel daar nooit op kunt inrichten en dus vooral praktische oplossingen moet zoeken. Wat overigens iets anders is dan allerlei hulpconstructies van bestuurlijke samenwerking buiten het zicht van de (deel)raad die her en der ontstaan zijn. De terugkoppeling uit de groepen was kort en krachtig en de behoefte om verder hierover te discussiëren gering, zodat iets na half elf het tijd werd officieel aan de borrel te beginnen.

Normaal gesproken ben ik een trouwe congresbezoeker. Weliswaar ben ik te jong om alle GroenLinks congressen te hebben meegemaakt, maar sinds Zwolle (januari 1998) heb ik volgens mijn eigen administratie ze allemaal bezocht, op één na. Daar is sinds zaterdag nog één bijgekomen en het toeval wil dat het de tweede keer een congres in Tilburg betrof, zodat ik nog steeds 013 niet van binnen heb gezien. De reden was overigens dat ik een weekendje met vrienden heerlijk heb uitgewaaid op Texel, ook niet verkeerd.

Gelukkig heb ik dankzij de planeet heel wat reacties tijdens en na het congres meegekregen. Omdat ik de nieuwe tekst nog niet heb gezien, vind ik het lastig om te beoordelen of een flets programma kleur heeft gekregen, of dat het eigenlijk nog steeds niet geweldig is. Voorlopig constateer ik maar dat het een constructief congres is geweest in de goede partijtraditie en dat we de boel mooi bij elkaar houden, van Kritisch GroenLinks tot en met links-liberaal. 

Bovendien was ik blij met het bericht dat als voornaamste nieuws uit het congres alle media haalde: GroenLinks is klaar om te regeren. Zoals dat hoort bij een volwassen partij en in navolging van vele groene zusterpartijen in West- en Oost-Europa. Dat we moeten regeren vond ik al een tijdje… maar laat ik niet zuur zijn en blij zijn dat onze partijleider dit nu zo duidelijk uitspreekt. Op naar 2011!