Valentijn

Groenlinksliefde02_2
Ook ik ben een dag te laat voor de Grote GroenLinks Liefde Dag. Gelukkig hebben mijn collega’s op de Planeet volop hun best gedaan, dus ik hoef me niet al te schuldig te voelen. Vele bloggers zijn terecht geprezen voor hun humor, actualiteit en orginaliteit. Hoewel ik allerlei principiële bezwaren heb tegen Valentijnsdag, was dat niet de reden dat ik gisteren mijn liefde niet betuigd heb. Ik was het eenvoudigweg vergeten, het voelde als een gewone zaterdag als alle andere. Ik laat het aan de lezer daar zijn of haar conclusie uit te trekken…

Ik wil toch graag deze ruimte benutten om een trouwe GroenLinks blogger in het zonnetje te zetten. Iemand die dat al bijna vijf jaar met ijzeren regelmaat doet, dat wil zeggen telkens een ‘keek op de week’. Voor zover ik kon nagaan als een van de weinigen in dit ambt. Soms wat te veel in detail, te veel (plaats)namen en niet elk werkbezoek is even belangrijk… Maar ik geniet van het onderkoelde pittige commentaar tussen de regels door, niet mis te verstaan door  de goede lezer. Zomaar een fragment uit het laatste weekbericht:

Ik begrijp dat Gedeputeerde Staten een ernstige fout
hebben gemaakt. Zij hadden het niet zover moeten laten komen dat
Provinciale Staten een besluit namen een onderzoek in te stellen naar
de gang van zaken rond de 78 miljoen en de Landsbanki. Een beetje
daadkrachtig college had het besluit genomen zelf een onderzoek te
laten instellen bijvoorbeeld door een oud procureur-generaal van het
openbaar ministerie. Dat zou de Provinciale Staten op afstand hebben
gehouden. En tegelijk zouden alle vragen niet beantwoord behoeven te
worden onder verwijzing naar het onderzoek. Zouden Provinciale Staten
een dergelijke manoeuvre hebben goedgekeurd? Ik denk het niet. Maar de
‘grotere broer’ doet dat kennelijk wel met het besluit van het kabinet
om een ‘onafhankelijk onderzoek’ te laten verrichten naar de oorlog in
Irak.

Daarom gaat mijn digitale Valentijnskaart naar Harry Borghouts, ‘mijn’ commissaris der Koningin in Noord-Holland. En daarnaast uiteraard naar alle gloggers die elk op hun eigen manier ervoor zorgen dat het telkens een plezier is op de planeet rond te hangen.

Groene Hart

Het overkomt mij nog wel eens dat ik zonder er erg in te hebben, ineens in een werkgroep zit. Eén van die werkgroepen is de Interprovinciale Werkgroep Groene Hart – dat is overigens al maanden geleden gebeurd hoor, het is niet dat ik er gisteren achter ben gekomen. Meestal is het ook best leuk hieraan mee te doen. Deze werkgroep bestaat uit Statenleden uit de drie Groene Hart provincies; naast mijn eigen provincie zijn dat Zuid-Holland en Utrecht. Vanavond kwamen we weer eens bij elkaar, dit keer in het provinciehuis in Den Haag.

Vanaf het begin zitten onze collega’s van over de provinciegrens er wat anders in dan de Noord-Hollandse Statenleden. Ook niet zo gek, omdat wij maar een klein stukje Groene Hart hebben en Utrecht en Zuid-Holland samen zo’n 90%. In die Staten is ook in de afgelopen jaren veel vaker en intensiever gedebatteerd over het Groene Hart. En zoals dat gaat met een werkgroep, er worden van alle kanten bepaalde verwachtingen gecreëerd en in stand gehouden, maar die blijken dan niet per provincie gelijk.

Het belangrijkste resultaat van dit overleg is dat er een Voorloper Groene Hart het licht heeft gezien. Dit is een document met een visie op het hele gebied – zonder formele status – dat als bouwsteen dient voor de nog op te stellen provinciale structuurvisies. Zo hebben we er in Noord-Holland ook vanaf het begin tegenaan gekeken: als een bouwsteen. Vandaar ook dat we in de commissie Ruimtelijke Ordening de Voorloper met waardering voor kennisgeving hebben aangenomen en deze gaan gebruiken als we straks de structuurvisie gaan vaststellen (ergens tussen de zomer en de kerst). Dat werd door onze collega’s uit de andere provincies toch wat te mager bevonden: zij deden een dringend beroep op ons om de Voorloper toch echt in de Staten vast te stellen en het niet bij een commissiebespreking te laten.

Nou zie ik de meerwaarde daar niet zo van in en ik weet ook niet wat voor extra status de Voorloper daarmee krijgt. Wij willen graag bij de structuurvisies alle belangen meewegen en alle visies, ideeën, plannen rijp en groen mee kunnnen wegen. Maar, zoals het een goed politicus betaamt, we nemen het mee…

Stoelen, microfoons en stemknopjes

"Ja, da’s een hoop geld, 18 miljoen. Maar dit gebouw was ook een hele tijd behoorlijk verwaarloosd en we krijgen er iets prachtigs voor terug. Dat is het mij zeker waard." Dit antwoord op de vraag van de journaliste van RTV Noord-Holland was blijkbaar niet spannend genoeg om de uitzending te halen. Zoals ik al eerder meldde, we zijn weer terug in het provinciehuis en daar wilde ook onze regionale zender graag verslag van doen. Met – terecht – een hoofdrol voor onze commissaris als rondleider.

Vandaag was namelijk de eerste Statenvergadering in de nieuwe zaal. Allemaal nog een beetje onwennig: wie zit waar, hoe werken die microfoons en hoe zit het met de stemknopjes? Dat zal vast vanaf de volgende vergadering elke keer weer beter gaan.

Er stond weinig op de agenda, dus hadden we ook rustig de tijd om te acclimatiseren. De SP stelde mondelinge vragen over de tunnel van de Zuidtangent. Naar aanleiding van een informatieavond en berichten in de krant was er onrust ontstaan over mogelijke sloop van woningen in de Haarlemse wijk De Kamp. Collega Putters gebruikte zoals we van hem gewend zijn grote woorden, maar sloeg de plank behoorlijk mis. Vrijwel al zijn vragen waren gebaseerd op een vermeende voorkeur van gedputeerde Mooij voor een korte tunnel. Maar dat besluit is nog helemaal niet genomen. Wat Bert er niet van weerhield er in tweede termijn nog een schepje bovenop te doen. Leuk voor de bühne misschien, maar inhoudelijk een scheve schaats.

Daarna volgde een interpellatie van D66 over de problemen in de jeugdzorg. Bureau Jeugdzorg is ernstig in de financiële problemen gekomen, door kosten te maken die door de provincie niet voorzien werden (bijvoorbeeld verhuizing naar een nieuw pand) en die nauwelijks door het Bureau verantwoord kunnen worden omdat de administratie niet echt op orde is. Opmerkelijk was dat de PvdA niet helemaal leek te begrijpen wat de bedoeling van een interpellatie is. Nadat deze al begonnen was en verschillende woordvoerders hun zegje hadden gedaan, kwam het voorstel om te stemmen over het stoppen van de interpellatie, terwijl ook de gedpeuteerde nog moest antwoorden. Onze woordvoerder Anna van Heijst kreeg van de PvdA woordvoerster te horen dat ze een vraag moest gaan stellen, terwijl (anders dan bij het vragenuur) je niet per se aanvullende vragen hoeft te stellen, maar zelf de vorm van je inbreng kunt bepalen. Ik was blij met de antwoorden van de gedeputeerde, die flink wat met de jeugdzorg te stellen heeft, maar wel met frisse moed stevig orde op zaken wil gaan stellen.

Referendum groot succes

Nu de rook is opgetrokken en de grootste teleurstelling is weggeslikt, overheerst bij mij de grote tevredenheid over dit referendum. Een prachtige opkomst na een goede inhoudelijke campagne, waarin de vijf kandidaten zich volop hebben kunnen presenteren. Zoals ik een paar dagen terug schreef, voor herhaling vatbaar in 2011 om de lijsttrekker voor Den Haag te kiezen.

Het leuke van het transferable vote systeem is dat je mooi kunt zien hoe de voorkeuren over de verschillende kandidaten zijn verdeeld. Er werden ruim 7700 stemmen uitgebracht: wat gebeurde er per stemronde?

  • In de eerste ronde valt Niels af, omdat hij met 308 stemmen het laagste scoort. Zijn stemmen gaan met name naar Bas (97) en Judith (78). Ik denk bij Bas vanwege jong en groen en bij Judith vanwege de stijl van debatteren. Het verschil tussen de twee kopvrouwen gaat van 342 naar 360 stemmen in het voordeel van Judith.
  • De tweede ronde betekent het einde voor Alexander, met 942 stemmen staat hij nu onderaan. Deze stemmen worden vooral overgedragen aan Tineke (325) en Judith (311). Het lijkt erop dat de meesten vinden dat na een man toch een vrouw op de volgende plek moet komen. De keuze lijkt daarbij netjes verdeeld tussen ervaring/leeftijd en de Amsterdamse/PSP achtergrond. Tineke loopt haar achterstand een beetje in.
  • Helaas… in de derde ronde moet ook de derde man passen: Bas heeft niet genoeg aan 1745 stemmen. De meerderheid van zijn stemmen (905) komt bij Judith terecht en zo wordt zij de lijsttrekker. Oftewel, dankzij de tweede voorkeuren van de Bas-stemmers slaat Judith het definitieve gat met Tineke.

Wat er moet gebeuren op 7 maart lijkt mij volstrekt duidelijk!

Bas op twee!

Inmiddels hoef ik niet meer te vertellen wie de lijsttrekkersverkiezing voor Europa gewonnen heeft… Vanaf deze plek nog eens mijn felicitaties voor Judith! Mijn gevoel vanaf het begin van de campagne was dat het tussen Bas en Judith zou gaan, alhoewel ik in de loop van de tijd langzaam Judith door Tineke ging vervangen (ten onrechte blijkt nu). Maar los daarvan ken ik de diepgewortelde voorkeur van mijn partijgenoten voor een vrouwelijke roerganger 🙂

De komende weken zal ik enthousiast campagne blijven voeren voor Bas, omdat ik weet dat we hem absoluut nodig hebben in het Europees Parlement en ik ervan overtuigd ben dat hij met Judith een uitstekend duo gaat vormen. Want als het dan geen groen op één is, dan toch zeker wel groen op twee! Wat we in deze tijden nodig hebben, is een krachtig inhoudelijk groen geluid en niemand kan dat beter verwoorden dan Bas.

In nerveuze, doch hoopvolle afwachting

De stembussen zijn gesloten, er kan geteld worden. Komende zaterdag zullen we weten wie de Europese lijst van GroenLinks mag gaan aanvoeren. Enige kink in de kabel kan nog zijn dat de benodigde opkomst van 30% niet is gehaald. Maar ik reken erop dat mijn mede-GroenLinksers trouw gestemd hebben. Voor velen is het de eerste keer dat zij zo directe invloed hebben op wie de leidsvrouw of -man wordt. Zo’n kans laat je toch niet lopen.

Hoe de uitslag ook is, ik vind het voor herhaling vatbaar.We hadden iets te kiezen, qua presentatie en stijl, maar – meer dan sommigen lijken te beseffen – ook op inhoud. Het lijkt me goed als we deze procedure ook bij de lijst voor de Tweede Kamer gaan toepassen. Want er moeten toch heel wat gegadigden zijn om Femke op te volgen? En dan ook weer met dit systeem van overdraagbare stemmen graag.

Op de Planeet daagt René ons uit een voorspelling te wagen. Verleidelijk, maar ik ga dat toch maar niet doen. Als campaigner van Bas kan ik immers moeilijk een andere nummer één voorspellen (en ik heb ook goede hoop dat het gaat lukken). Verder doen vrouwen het altijd goed bij GroenLinks en dicht ik Alexander de minste kansen toe. Nou ja, dat was al bijna een voorspelling…

Gedichtendag

Het schijnt vandaag Gedichtendag te zijn. Nu is bijna elke dag wel een Dag van de … en het zou mij ook ontgaan zijn als ik er niet op attent was gemaakt door Paul en Saskia. Een mooie gelegenheid om eens twee gedichten te herlezen en ze vervolgens niet enkel voor mezelf te houden:

Zondag met Brahms

Er was nooit genoeg

om voor te leven,

al was de ochtend licht

en dreven de gedachten

in een schaal vol

helder water

in de grijze lucht voorbij.

Er was ook niet veel nodig

voor het tegenwicht:

dat alles zin had,

zonder reden, maar

stil en ziek sliep dan

de geest in witte lakens

van vergetelheid.

Voor je het weet zitten er

in de nissen en de ramen

schimmen en ze zingen

van verminking en verlies

terwijl toch net onder je

hand een andere hand zich

stil en wendbaar keert,

warmte en evenwicht waardoor je

zinloos alles hebt geleerd.

Stefan Hartman (1997)

Air vif

J’ai regardé devant moi

Dans la foule je t’ai vue

Parmi les blés je t’ai vue

Sous un arbre je t’ai vue

Au bout de tous mes voyages

Au fond de tous mes tourments

Au tournant de tous les rires

Sortant de l’eau et du feu

L’été l’hiver je t’ai vue

Dans ma maison je t’ai vue

Entre mes bras je t’ai vue

Dans mes rêves je t’ai vue

Je ne te quitterai plus.

Paul Eluard (1951)