Categorie: Weblog

Een paar maanden terug joeg Femke Halsema een deel van GroenLinks de gordijnen in door zichzelf links-liberaal te noemen. LIBERAAL? Dat is toch 160 rijden op de snelweg, schandalig verdienen aan de hypotheekrenteaftrek voor je vierde huis en tweede zeiljacht? Dat is toch God zegene de vrije markt en verder zoek je het maar uit?

Toen werd het dus vrijzinnig-links. Dat stuit nog steeds op kritiek, maar het kan er mee door… Jos van der Lans, Eerste Kamerlid, journalist en nog wat meer, maakte voor De Helling een vrijzinnigheidstest. Nu kan je zelf bepalen hoe vrijzinnig, moralistisch, collectivistisch of libertair je bent. Mijn score was 24, waarmee ik, hoe verrassend, een gemiddelde GroenLinkser blijk te zijn:

U hecht groot belang aan de vrijheid van mensen, maar u ziet ook wel dat de overheid, die publieke belangen moet dienen, deze vrijheid soms aan banden moet leggen. (…) U bent een kind van de jaren zeventig, en als u daar te jong voor bent dan zijn uw ouders dat wel

Je kunt de test ook zelf maken. En ach, laat me even weten wat je score is…

Omdat het heikele onderwerp Wieringerrandmeer van de agenda was afgevoerd, een rustige middag. Het rapport van de werkgroep Wonen (waar ik zelf ook deel van heb uitgemaakt) kreeg nog de meeste aandacht. Gebruikelijke retoriek van de SP, waaraan ik me steeds meer begin te ergeren, vooral ook omdat zij zelf uiteraard geen lid van de werkgroep hadden geleverd. Albert Moens reageerde op de van hem bekende onderkoelde wijze, door sommigen als ongeïnspireerd betiteld. Ik vond het wel meevallen, al had het iets enthousiaster gekund (maar hij zei toe dat vanavond meteen met zijn therapeut te bespreken ) Andere onderwerpen konden me niet echt boeien en de meeste werden ook zonder al teveel discussies aangenomen. Opvallend was dat zelfs het PMI (Provinciaal Meerjarenprogramma Infrastructuur) zonder wijzigingsvoorstellen werd aangenomen. Naar mijn bescheiden mening een unicum in de provinciale geschiedenis.

Voor volgend jaar wordt er weer een nieuwe cateraar gezocht om ons diner te verzorgen. Bij drie Statenvergaderingen krijgt men de gelegenheid zich te presenteren. De eerste in de rij was het Polderhuis uit Velserbroek en hun Chinese maaltijd smaakte in elk geval goed. Benieuwd naar de volgende twee.

Zo af en toe dwalen mijn gedachten af en vraag ik me af wat ik hier eigenlijk doe. Het zal ongetwijfeld nuttig en belangrijk zijn, maar ik kan me moeilijk motiveren. Hoor geloof ik niet bij de klasse der ontevredenen, bij de klagers voor wie het nooit goed genoeg is, ben eerder rekkelijk dan precies. De onstilbare behoefte alles te willen weten, vanuit een ingegroeid wantrouwen dat de partijtop nooit doet wat de leden willen en dus nauwgezet gevolgd en gecontroleerd dient te worden. Ik heb het niet.

Juist, de partijraad, tweemaandelijks terugkerend ritueel in onze veelgeprezen interne partijdemocratie. Als 1e reserve van de afdeling Amsterdam mag ik elke keer opdraven, omdat altijd wel enkele van onze tien afgevaardigden niet kunnen komen. Leuk vind ik het om de verantwoording van het bestuur en de kamerfracties te horen, maar de oeverloze discussies tot in het kleinste detail kunnen me maar matig boeien. In de partijraad komen de kommafetisjisten tot bloei.

De zaterdagmiddag kruipt voorbij. Iets na drieën vind ik het wel mooi geweest en ga ik terug naar Amsterdam. ’s Avonds eens gewoon thuis, dat is in weken niet voorgekomen. Ontspannen onderuit zakken voor Dit was het nieuws, Kopspijkers en Studio Sport. Even helemaal niks…

Wat een hondenweer… Zeker als je ruim een half uur (gelukkig onder een paraplu) in de regen moet wachten op bus 176. Deze normaal zo vlotte en betrouwbare verbinding van VU naar provinciehuis was helemaal van slag. Twee bussen gewoon niet gekomen en ruim na zessen kwamen er alsnog twee voorrijden. Inmiddels ook het gebruikelijke sms’je van Bart gehad dat hij een half uur later zou zijn. Daardoor allebei het begin van de vergadering WVV gemist – ook het spannende deel over de zeesluis – maar het echte werk kon pas beginnen toen ik binnen was om het quorum te halen. Een beperkte agenda en toch zijn we erin geslaagd om de boel tot 21.45 te rekken. Waar ging het over? Een eerste rondje investeringsimpuls: aangegeven over welke projecten wij enthousiast zijn (verbinding Naardermeer-Ankeveense plassen, Zuidtangent) en minder enthousiast (Westfrisiaweg, Zuiderzeelijn). Daarna nog wat losse onderwerpen: sociale veiligheid, vervoersmanagement en investeringen in het openbaar vervoer van de De Boer gelden.

Op weg naar de bus, dat wil zeggen op de stoep van het provinciehuis, nog onnodig in paniek geraakt omdat ik dacht voor de derde keer* mijn ov-jaarkaart kwijt te zijn geraakt. De wijze les om rustig te blijven en nog eens goed te kijken uiteraard niet in acht genomen. Maar een laatste inspectie van de inhoud van mijn portemonnee leverde alsnog goed nieuws op. Zoals ik van mijn moeder had geleerd: altijd op de plek waar je denkt dat-ie moet zijn.

* Voor het eerst in het bruin café van de VU, waar het kreng uit mijn jas gevallen moet zijn. Gelukkig gevonden door de bardames, ook nog eens hockey teamgenoten van Camilla. De tweede keer echt kwijt in de bus of ergens op een halte, dus ik had net een nieuwe kaart gekregen.

Gisteravond mijn gezicht weer eens laten zien op het afdelingenoverleg van GroenLinks Amsterdam. Dit overleg van afdelingsbestuurders komt eens in de twee maanden bij elkaar om onderling contact te houden, ervaringen uit te wisselen en in discussie te gaan met het federatiebestuur. Heikel onderwerp op dit moment is de procedure om kandidaten te zoeken voor de verkiezingen in 2006. Vanaf februari moeten we immers aan de slag om nieuwe mensen te vinden die in de gemeenteraad en de verschillende deelraden willen zitten. Er ligt een voorstel om één grote kandidatencommissie in te stellen voor heel Amsterdam, maar dat stuit op verzet bij een aantal afdelingen. De discussie leverde weinig op, behalve dat er nog eens naar het voorstel gekeken zal worden om een aantal twijfelaars nog over de streep te trekken. Ik zou het idee van een gezamenlijke commissie wel door willen zetten, desnoods met zeven of acht afdelingen.

Vandaag is ook officieel bekend geworden dat onze fractie helaas afscheid zal gaan nemen van Ria. Zij wordt wethouder in Beverwijk, in een nieuw college met de PvdA en Democraten Beverwijk. Met de krappe meerderheid van deze drie partijen zal dat geen gemakkelijke klus worden. We zullen Ria gaan missen: niet alleen vanwege Ria’s grote kennis van zaken en jarenlange politieke ervaring, maar vooral ook vanwege haar rol als mater familias. Cheryl, die al duo-lid is in de commissie FBO, zal Ria opvolgen, waarmee we onze man-vrouw verhouding in balans houden . Benieuwd hoe Cheryl het zal vinden…

Vanavond een goed gesprek gehad met drie vertegenwoordigers van de Stichting Sterk, Schoon en Slim, onder wie uiteraard boegbeeld Nel Dombrowski. De stichting maakt zich – volgens mij terecht – zorgen over de ontwikkelingen in het Noordzeekanaalgebied en de richting die de plannen nu op lijken te gaan. Twee opvallende onderdelen daarvan zijn de ‘natte’ bedrijven in de Wijkermeerpolder en de aanleg van een nieuwe grote zeesluis. Erg actueel, omdat a.s. donderdag een delegatie van de provincie en de gemeente Amsterdam naar minister Peijs zal gaan om voor de zoveelste keer te lobbyen voor geld voor die sluis. Al verschillende keren hebben zij te horen gekregen dat de minister in elk geval tot 2010 geen geld beschikbaar zal stellen.

Wat is het probleem? 1. de sluis is gewoon te duur en staat in geen verhoudingen tot de baten, 2. men kan geen keuze maken wat voor soort haven (doorvoer- of verwerkingshaven) men wil worden, 3. de minister kiest voor forse investeringen in de havens van Rotterdam. Wat mij bevalt aan de stichting is dat ze niet alleen feilloos de zwakke punten in de argumentatie én de cijfers van de havenlobby doorzien, maar ook met alternatieve plannen komen voor een andere inrichting van het gebied. Ook een antwoord dus op degenen die – ook tegen GroenLinks – roepen dat we het Noordzeekanaalgebied in de steek laten. Het gaat om een keuze voor een andere economie en een duurzame inrichting op basis van zorgvuldig omgaan met de ruimte.

Al met al een vruchtbare bijeenkomst. Donderdag zullen we in de commissie WVV wel horen met welke kluit Cornelis Mooij nu weer door de minister het riet in is gestuurd. Want op het ministerie prikken ze makkelijk door deze luchtballon heen. Het kan niet meer lang meer duren voor we de 34 miljoen wél nuttig kunnen besteden

Vandaag het tweede deel van de begrotingsbehandeling. Dus opnieuw om 10 uur netjes in de Statenbankjes, te beginnen met het antwoord van GS in eerste termijn. De optimisten onder ons dachten dat die beantwoording wel klaar zou zijn voor de lunch van 13.00, maar zij kwamen bedrogen uit. Ik heb mezelf inmiddels afgeleerd dit soort rooskleurige schattingen te maken. Lunchen kon inderdaad, zij het een half uur later dan gepland, maar toen waren nog maar vier gedeputeerden geweest. Gelukkig zijn de GroenLinksers in het college redelijk kort van stof: zowel Albert Moens als Harry Borghouts waren relatief snel klaar. Met veel instemming de uitval van de commissaris richting de SP gehoord naar aanleiding van hun niet aflatende gezeur over de (buitenlandse) werkbezoeken van de Staten. Achtereenvolgens had Mienk Graatsma het over snoepreisjes, schoolreisjes en vakantiereisjes. Ik moet nog eens terug horen of lezen hoe Borghouts het precies zei, maar het kwam er heel treffend op neer dat het slechte imago van de werkbezoeken meer te maken heeft met de volkomen verdraaide werkelijkheid die de SP presteert dan met de feitelijke inhoud van die bezoeken. Applaus! Overigens presteerde Graatsma het in zijn tweede termijn werkelijk iedereen tegen zich te krijgen door in steeds minder fraaie bewoordingen (inhoud helaas evenredig bedroevend) over de buitenlandse reizen door te emmeren.

Verder kreeg het college de begroting er zonder al teveel moeite doorheen. Net als bij het voorjaarsbericht was de PvdA diep onder de indruk van de toezeggingen van het college en werden diverse moties ingetrokken. Omdat dit ook met andere moties gebeurde (danwel dat ze voor later werden aangehouden) kon de stemming nog redelijk snel verlopen. Vanuit ons perspectief: goed nieuws voor het openbaar vervoer en de fietsers. We gaan expertise van de fietsersbond inhuren om fietspaden te verbeteren en andere voorzieningen voor fietsers te regelen. Bovendien komt er geld waarmee bedrijven hun werknemers stimuleren op de fiets naar hun werk te gaan: het programma Trappers. Het goede nieuws voor het OV is dat ook na 2007 de € 2 miljoen extra investeringen gehandhaafd blijven. Onze gedeputeerde Albert Moens kan verder aan de slag met het aankopen van grond voor de ecologische hoofdstructuur en met uitbreiding van duurzame energie.

Zo waren we al met al toch nog voor zevenen klaar. Naar goed gebruik het college gefeliciteerd met de begroting, met name Henry Meijdam voor wie dit de laatste keer was. Na een ouderwetse Hollandse maaltijd (diverse stamppotten) was ik zowaar nog op een zeer christelijk tijdstip thuis.