Westfrisia… weg?

Zoals mijn collega Liesje Klomp ook al constateerde, is in de Tweede Kamer gediscussieerd over een Rijksbijdrage aan de Westfrisiaweg. Er zou een motie van het CDA hiervoor ingediend worden, maar die lijkt alleen steun te hebben van de VVD. Inmiddels wist RTV Noord-Holland te melden dat Eurlings tot 2018 geen geld heeft voor dit project. Maar verkeersgedeputeerde Cornelis Mooij geeft intussen de moed niet op. Hij meent dat het geld er wel komt en ziet het overleg met de minister in januari vol vertrouwen tegemoet. Waar dit optimisme op is gebaseerd, wordt niet direct duidelijk.

De berichtgeving is nogal summier, dus de precieze overweging om (nog) geen geld beschikbaar te stellen, zijn mij niet bekend. Speelt misschien het ambivalente karakter van de weg toch parten, zoals ik dat al in de commissievergadering van maart dit jaar heb aangegeven? GroenLinks bespeurt een hinken op twee gedachten waar het de functie van de weg betreft. Ontsluiting van de regio aan de ene kant en anderzijds verkeer en verbinding van het HAL-gebied in West-Friesland met het achterland. In hoeverre kan deze onduidelijkheid die ook door de commissie voor de MER is geconstateerd, leiden tot verminderde rijkssteun?

Mocht de Rijksbijdrage niet doorgaan, dan krijgen we nog een interessante discussie in de Staten. Het mag bekend zijn dat het aanleggen van nieuwe wegen voor GroenLinks niet hoog op de prioriteitenlijst staat. Maar we hebben wel afspraken gemaakt dat de Westfrisiaweg er moet komen en in elk geval voor delen van het tracé is daar inhoudelijk ook zeker iets voor te zeggen. Maar geld van Eurlings is daarvoor wel een absolute vereiste.

Het lijkt mij niet de bedoeling om er nog vele extra provinciale miljoenen tegenaan te gooien ter compensatie van gemist Rijksgeld. Een alternatief is om ons in de komende jaren te concentreren – financieel en inhoudelijk – op die gedeelten (bijv. ontsluiting Heerhugowaard en het tracé Hoorn tot aan WFO terrein) die het meest urgent zijn. Maar dan ontkom je er niet aan het Regioakkoord open te breken, want in dat scenario gaan de gemeenten die voorlopig niet aan de beurt zijn, ongetwijfeld nog een keer diep nadenken…

De tijd van gaan is gekomen

Afgelopen maandag hadden we de laatste Statenvergadering van het jaar 2008. Het was meteen ook de laatste keer dat we in Heiloo bij elkaar kwamen. Na 1,5 jaar buiten de deur mogen we weer terug naar het vertrouwde provinciehuis in Haarlem. Alhoewel, vertrouwd? Mijn welingelichte bronnen melden dat ons onderkomen een flinke metamorfose heeft ondergaan. De meesten zeggen erbij dat het heel mooi geworden is, al wordt over de grote luchter in de vergaderzaal nog wisselend gedacht.

Ik kan niet wachten te zien hoe het geworden is. De eerste gelegenheid zal zijn op 9 januari, wanneer de provincie haar nieuwjaarsreceptie houdt. Best een spannende gedachte, met al die drankjes en hapjes in een gerenoveerde zaal. Overigens dan verder nog wel leeg: pas op 2 februari zal voor het eerst worden proefgedraaid met het nieuwe meubilair, de nieuwe geluidsinstallatie en stemsysteem. Dan is er nog een week de tijd om eventuele kinderziektes te verhelpen, want 9 februari is de eerste Statenvergadering van het nieuwe jaar.

Raadsleden gezocht!

De discussie over de lijsttrekkerskandidaten is nu echt losgebarsten, met bijbehorende peilingen (stem Bas Eickhout!). Leuk toch, zo’n referendum! Uit de wandelgangen weet ik inmiddels welke drie kandidaten door de commissie voor nummer 1 worden voorgedragen. De meeste speculaties lijken in de goede richting te gaan, de meeste twijfel is er nog over de derde kandidaat …

Maar daar wilde ik het helemaal niet over hebben. Vandaag daal ik af naar de basis: de lokale politiek. Met het afdelingsbestuur in Bos en Lommer zetten wij onze eerste schreden op weg naar de deelraadsverkiezingen van 2010. Langzaamaan wordt duidelijk wie van de huidige raadsleden nog door willen en we zien her en der al wat nieuw talent opduiken. Volgend voorjaar moet er een voorstel liggen voor een kandidatencommissie, een programmacommissie en een campagneteam.

Voor het zoeken van de kandidaten willen we (net als in 2006) met een paar andere stadsdelen gaan samenwerken. Dat is efficiënt en biedt tegelijk ook een goede remedie tegen het ons-kent-ons gehalte waar veel lokale afdelingen last van hebben. Vanuit Bos en Lommer kunnen we twee goede mensen voor die commissie leveren, dus dat komt goed. Lastiger wordt het vinden van mensen om het programma te schrijven en de campagne op te zetten… Hierbij dus vast een eerste oproep!

Ook maak ik meteen van de gelegenheid gebruik om reclame te maken voor de kadervorming die door GroenLinks Amsterdam wordt georganiseerd. De term klinkt wat oubollig, maar wat het op neerkomt is dat je kennismaakt met de (geschiedenis van) GroenLinks, leert hoe lokale politieke werkt en wat het (deel)raadswerk inhoudt. Kortom, een hele mooie manier om te ontdekken of je misschien voor GroenLinks gekozen zou willen worden in 2010.

Europa: de strijd der lijsttrekkers

Ik wist het al enige tijd, maar nu Bas Eickhout zijn kandidatuur voor het lijsttrekkerschap officieel bekend heeft gemaakt, kan ik er ook hier over schrijven. De reden is dat ik Bas van harte steun in zijn streven om GroenLinks bij de Europese verkiezingen aan te voeren. De komende weken zal ik via dit weblog en op diverse andere manieren zijn campagne ondersteunen. In elk geval roep ik iedereen alvast op bij deze peiling op Bas te stemmen!

Sowieso vind ik het mooi om te zien dat er echt iets te kiezen is. Er wordt inmiddels druk gespeculeerd over de vraag welke drie kandidaten door de commissie worden voorgedragen voor plek één. Overigens is er dankzij een uitspraak van de partijraad (waarvan ik een van de aanstichters ben) geen belemmering voor degenen die volgens de commissie geen lijsttrekker moeten worden. Zij kunnen gewoon meedoen met het referendum, al hebben de anderen een streepje voor. Het wordt vooral belangrijk zoveel mogelijk leden te motiveren om te gaan stemmen (GOTV) , zodat we een geldige uitslag krijgen.

Voorspellende gaven

Zoals de meesten van mijn lezers wel zullen weten ben ik opgeleid als politicoloog. Kenmerk van onze soort is dat we achteraf altijd precies weten hoe politieke gebeurtenissen te verklaren zijn (zoals de opkomst van Pim Fortuyn) maar dat onze voorspellende gaven beperkt zijn. Alhoewel sommigen van mijn collega’s er dan in slagen ergens vage speeches, artikelen of terloopse opmerkingen op te duiken die met terugwerkende kracht precies de loop der dingen bleken te hebben voorzien. Maar dat is dan alleen voor de goedwillende lezer die de tien andere mogelijke interpretaties terzijde wil schuiven.

Uiteraard beschouw ik mezelf als de uitzondering op deze regel. Ik heb er dan ook spijt van dat ik een aantal van mijn belangrijkste voorspellingen alleen heb geuit in gesprekken met mijzelf of in een zeer select gezelschap. Bovendien dan vaak nog op momenten dat mijn gesprekspartners zich gezien de hoeveelheid genuttigde biertjes en/of wijntjes wanneer ik orakelde, zich deze toekomstbespiegelingen de volgende dag niet meer konden herinneren, zodat het claimen van mijn succes een lastige opgave is. Maar een aantal wil ik graag met u langslopen:

  • Toen Huub Stevens werd aangesteld als coach van PSV, heb ik voorspeld dat hij de verkeerde man op de verkeerde plek zou blijken te zijn en de Eindhovenaren een rampzalig seizoen te wachten stond.
  • Toen Rita Verdonk volgens sommige peilingen richting de 30 zetels ging, heb ik voorspeld dat zij niet aan de Tweede Kamerverkiezingen van 2011 zou meedoen.
  • Toen Wouter Bos minister van Financiën werd, heb ik dat een hele slimme zet genoemd en voorspeld dat de PvdA in 2011 de grootste partij zou worden.
  • Toen Barack Obama zich kandidaat stelde voor het presidentschap, heb ik voorspeld dat hij van Hillary zou winnen en bovendien de allerbeste kans zou hebben om de Republikeinen te verslaan (in de slipstream: toen Sarah Palin werd aangewezen als kandidaat VP heb ik dat een ultiem domme zet genoemd die de bodem onder de campagne van McCain wegsloeg).

Twee voorspellingen zijn al uitgekomen, voor twee andere moeten we nog even geduld hebben, maar dat gaat ook vast goed komen. Overigens, ter nuance: sinds 1987 heb ik ook ieder jaar voorspeld dat Ajax kampioen zou gaan worden en dat klopte niet altijd…

Vergaderen in de kroeg

In de aanloop naar de Statenverkiezingen van 2007 hebben we met het campagneteam regelmatig vergaderd in de kroeg. Hoewel het altijd erg gezellig was en we ook een goede campagne hebben gehad, denk ik toch dat het niet de meest geschikte omgeving is om efficiënt te overleggen (al was het maar omdat je soms moeite hebt elkaar te verstaan, wat tot allerlei misverstanden kan leiden). Gisteravond had GroenLinks Amsterdam een ledenvergadering georganiseerd in P96, u raadt het al… een kroeg. Mij bekroop hetzelfde gevoel: het is erg gezellig en het grote voordeel is dat je na afloop meteen met een biertje in de handen staat. Bovendien heb je niet het idee dat je weggekeken wordt, zoals elders nog wel eens voorkomt, omdat de zaalbeheerder graag naar huis wil. Maar of het nu de juiste plek is voor een ledenvergadering, dat vraag ik me sterk af.

Al met al viel het me dus eigenlijk best mee hoeveel zinnige dingen nog gezegd en gedaan zijn deze avond. Zelf mocht ik vanuit de Amsterdamse delegatie iets vertellen over het afgelopen half jaar (nou ja iets meer) in de partijraad. Bij het terugkijken viel me op dat in die relatief korte tijd toch heel wat boeiende onderwerpen voorbij zijn gekomen. Om wat te noemen: de commotie rond Wijnand Duyvendak en de verantwoording daarover door fractie, partijbestuur en de hoofdrolspeler zelf; de procedure voor het kiezen van de kandidaten voor de Europese lijst (inclusief de voordracht van de kandidatencommissie); de evaluatie van de nieuwe verkiezingsprocedure; de voortgang van het Toekomstproject.

Na de plannen van het bestuur, de begroting voor het nieuwe jaar, nieuws over de Studentenwerkgroep en de rondvraag was het tijd voor de eerste drankronde. Vervolgens vertelde Marijke Vos iets over de commissie-Mertens die het bestuurlijk stelsel van Amsterdam onderzoekt, onder meer de samenvoeging van stadsdelen. In vier groepen werd doorgepraat over de metropool Amsterdam (daar zat ik bij), democratische legitimiteit, dienstverlening en bestuurlijke effectiviteit.

Het blijft een tamelijk abstracte discussie met een hoog tekentafelniveau, die overigens snel concreet wordt zodra het verdwijnen van jouw stadsdeel of van Amsterdam als geheel in het vizier komt. Ik heb maar weer eens mijn stelling op tafel gelegd dat elk probleem zijn eigen schaal heeft, maar je je democratisch stelsel daar nooit op kunt inrichten en dus vooral praktische oplossingen moet zoeken. Wat overigens iets anders is dan allerlei hulpconstructies van bestuurlijke samenwerking buiten het zicht van de (deel)raad die her en der ontstaan zijn. De terugkoppeling uit de groepen was kort en krachtig en de behoefte om verder hierover te discussiëren gering, zodat iets na half elf het tijd werd officieel aan de borrel te beginnen.

GroenLinks is volwassen

Normaal gesproken ben ik een trouwe congresbezoeker. Weliswaar ben ik te jong om alle GroenLinks congressen te hebben meegemaakt, maar sinds Zwolle (januari 1998) heb ik volgens mijn eigen administratie ze allemaal bezocht, op één na. Daar is sinds zaterdag nog één bijgekomen en het toeval wil dat het de tweede keer een congres in Tilburg betrof, zodat ik nog steeds 013 niet van binnen heb gezien. De reden was overigens dat ik een weekendje met vrienden heerlijk heb uitgewaaid op Texel, ook niet verkeerd.

Gelukkig heb ik dankzij de planeet heel wat reacties tijdens en na het congres meegekregen. Omdat ik de nieuwe tekst nog niet heb gezien, vind ik het lastig om te beoordelen of een flets programma kleur heeft gekregen, of dat het eigenlijk nog steeds niet geweldig is. Voorlopig constateer ik maar dat het een constructief congres is geweest in de goede partijtraditie en dat we de boel mooi bij elkaar houden, van Kritisch GroenLinks tot en met links-liberaal. 

Bovendien was ik blij met het bericht dat als voornaamste nieuws uit het congres alle media haalde: GroenLinks is klaar om te regeren. Zoals dat hoort bij een volwassen partij en in navolging van vele groene zusterpartijen in West- en Oost-Europa. Dat we moeten regeren vond ik al een tijdje… maar laat ik niet zuur zijn en blij zijn dat onze partijleider dit nu zo duidelijk uitspreekt. Op naar 2011!