Auteur: Harmen Binnema

In de inspirerende omgeving van Amsterdam Sloterdijk, ook wel Teleport genoemd en om precies te zijn in zalencentrum Aristo was de derde aflevering van de regiobijeenkomsten. Overigens wel prettig dichtbij huis zodat ik er op de fiets naar toe kon. De bedoeling van deze bijeenkomsten, waarvan er in totaal negen worden gehouden, is om de permanente campagne te evalueren. Maar daarnaast ook al het andere over GroenLinks intern en extern wat verder ter tafel komt. Eigenlijk nemen we al een voorschot op de discussie die gaat komen, het Project 2008, over beginselen, organisatie en strategie die gaat komen.

Op Planeet GroenLinks zijn al heel wat impressies en verslagen verschenen, waarbij die van Saranna en Simon gaan over de Amsterdamse sessie waar ik ook was. Zij leggen precies uit hoe van een top-3 naar een top-6 naar uiteindelijk een top-9 werd gewerkt dus dat hoef ik hier niet meer uit te leggen. Wel kan ik melden dat ik tot het laatst bij die formulering betrokken was, omdat ik twee keer als voorzitter werd aangewezen. Bij de uiteindelijke lijst viel me op dat de inhoud en het profiel wat op de achtergrond verdwenen en ik hoorde hierover ook aardig wat gemopper om mij heen. Maar als je bedenkt dat deze bijeenkomst ook vooral bedoeld was om de permanente campagne te evalueren, dan is het niet zo gek dat het interne netwerk – weet elkaar te vinden, korte lijnen tussen Den Haag/Utrecht & afdelingen & leden – en de worteling in de maatschappij hoog eindigden.

Zelf vond ik het wel jammer dat initiatief & agendasetting, net als het claimen van de eigen successen niet zo hoog eindigden. Want daar zit naar mijn idee wel de uitdaging van GroenLinks, het formuleren van een eigen geluid in plaats van reageren op anderen, evenals het uitdragen wat je bereikt hebt. Dat laatste mag dan ook wel eens wat brutaler, ongenuanceerder en directer. Zoals iemand het formuleerde: debat is méér dan inhoud.

Oh ja dan nog dit. Er wordt regelmatig geklaagd dat GroenLinks zo top-down is en dat er een kloof is tussen de "top" en de "basis". Maar noem mij één partij waar de aanvoerster van de Europese fractie koffie voor je haalt en op de grond zittend een top-9 op papier stift? Of waar de voorzitster van de Haagse fractie als ieder gewoon lid met een nummertje aan een tafel gaat zitten en meepraat over de top-3 verbeterpunten, zonder de discussie te overheersen of te sturen? Van die momenten dat ik weer weet dat dit mijn partij is!

Afgelopen vrijdag namen we dan eindelijk afscheid van de oude fractie. Het is een beetje raar als je al twee maanden onderweg bent in de nieuwe samenstelling, maar met drukte en volle agenda’s die politici erop na (zeggen te) houden was het al lang prettig dat we toch nog een datum hadden gevonden. Het was erg jammer dat Jan er alsnog niet bij kon zijn, maar gelukkig waren Connie, Imelda en Bart er wel.

Na een wandeling onder deskundige leiding door Haarlem – toch grappig dat er zoveel meer te melden is over plekken waar je tussen station en provinciehuis vaak zo achteloos aan voorbij loopt – aten we in de Kloosterkeuken. GroenLinksers gaan natuurlijk niet zomaar ergens eten: dit restaurant is een leer/werkproject van Bureau Jeugdzorg Noord-Holland waar schoolverlaters en jongeren die het moeilijk redden op de arbeidsmarkt ervaring op kunnen doen. We hebben er goed gegeten en gedronken en zijn tot sluitingstijd blijven zitten.

Aan mij de taak om de drie afscheidnemers uit te luiden met warme woorden, zeker ook voor mijn voorganger Bart. Voor allen een museumjaarkaart om de plotselinge zee aan vrije tijd mee door te komen en bovendien de rijkdom van al die Noord-Hollandse musea te ontdekken.

Net terug van de commissievergadering mocht ik meteen door naar het Landelijk Bureau in Utrecht. Daar was een bijeenkomst van partijraad, partijbestuur en de commissie(s) die zich bezig gaat (gaan) houden met het Project 2008. U weet wel, over beginselen, strategie en organisatie. In de laatste partijraadsvergadering was enig tumult over de samenstelling en de opdracht van die commissie(s). Omdat het partijbestuur in het aangepaste voorstel vooral op dat laatste was ingegaan en de samenstelling vrijwel intact had gelaten, klonk daarover nog enig gemopper. Maar vooral ook de oproep: laten we aan de slag gaan. Er is waarschijnlijk geen andere partij dan GroenLinks te vinden die aan de ene kant zo weinig zetels heeft en aan de andere kant zoveel stromingen en dan vind ik het knap dat al die geledingen toch nog vertegenwoordigd zijn in de commissie(s).

Ik heb de vorige keer al het nodige gezegd over het wantrouwen waar sommigen last van lijken te hebben tegenover datgene wat de ’top’ doet. Wat mij vanavond daarnaast verbaasde waren opmerkingen dat de ‘politici’ (en Tweede Kamerleden zijn daarvan toch wel de ergste verschijningsvorm) de discussie teveel zouden domineren en sturen. Mag het alsjeblieft een beetje zelfverzekerder? Alsof GroenLinksers zich daardoor laten weerhouden om hun mening te geven. Het probleem is eerder dat er teveel gediscussieerd wordt…

Als beroepskletser heb ik daar overigens weinig moeite mee en wat is nou spannender dan alle fundamenten van je partij – zowel inhoud als organisatie – lekker te laten schudden? In de sfeer van het afgelopen weekend zou ik bijna zeggen: ik heb er zin an!